‘De meesters en de juffen hebben prikles gekregen’
Martijn reageert als baby superallergisch op zijn eerste bordje pap. De oorzaak blijkt een allergie voor tarwe te zijn. Vijf jaar later volgt hij nog steeds een streng tarwevrij dieet. Gelukkig is er veel begrip van school en vriendjes. En zelf zal Martijn nooit zomaar iets aanpakken, schrijft zijn moeder Petra. ‘Als hij het niet zeker weet, vraagt hij steevast: mag ik deze wel?’
Onze zoon Martijn (5) is allergisch voor tarwe. Als Martijn iets eet waarin tarwe verwerkt zit, raakt hij in een anafylactische shock. Toen Martijn ongeveer zes maanden oud was, kreeg hij voor het eerst Bambix. Kort na het eten werd hij helemaal rood en bont en zakten zijn oogjes weg. Daarna ging het eigenlijk heel snel. Via de huisarts naar de kinderarts en via de kinderarts naar de diëtiste. Voordat Martijn een jaar was, wisten we al dat hij tarweallergie had. Uit bloedonderzoek was naar voren gekomen dat hij gevoelig was voor vis, ei, soja en tarwe. Langzamerhand hebben we alle voedingsmiddelen toegevoegd aan het eten van Martijn, behalve de tarwe.
Brood eten in ziekenhuis
Een paar keer ging het mis. Een koekje van zijn grote zus, een verkeerde pepernoot tijdens het sinterklaasfeest. Een verkeerde pannenkoek - die glutenvrij had moeten zijn - in het restaurant. Gelukkig is het een hele tijd goed gegaan en dan begin je te twijfelen… Is hij er misschien overheen gegroeid? Ik had wel de noodmedicatie thuis, maar nog nooit gebruikt.
Voordat Martijn naar de basisschool ging, hebben we een allergietest laten doen in het ziekenhuis. Hij moest daar een stukje brood eten en weer uitspugen. Een uur later moest hij een stukje brood doorslikken. Het was de bedoeling dat hij een uur later een half broodje zou eten. Voordat het zover was, had ik al door dat het niet goed zou gaan. De verpleegkundige zag het nog niet en daarom begon Martijn toch nog aan zijn halve broodje. De uiterlijke kenmerken komen heel snel opzetten en ik kon het haar niet kwalijk nemen dat ze het niet zag. Vijf minuten later lag Martijn op de intensive care van de kinderafdeling. Helaas was hij niet over zijn tarweallergie gegroeid.
Schooldirecteur op bezoek
We wisten toen wat ons te doen stond. We hebben een brief gestuurd naar de school waar Martijn naartoe zou gaan. Nog voordat het nieuwe schooljaar begon, was de directeur al bij ons op bezoek geweest. Hij vroeg wat onze wensen waren in verband met de allergie van Martijn. Zo zijn we samen een traject in gegaan waarin veelvuldig contact is geweest tussen de directeur, de juffen van Martijn en ons. De meesters en juffen hebben ‘prikles’ gekregen, zodat ze weten hoe ze EpiPen moeten gebruiken en snel kunnen reageren mocht het fout gaan op school. De noodmedicatie ligt standaard op school. Alle ouders hebben een nieuwsbrief meegekregen waarin de ernst van de situatie over de allergie van Martijn staat geschreven. We hebben daarin ook enkele tips gegeven over traktaties op school, mochten ouders rekening willen houden met de allergie van Martijn. Er staat ook een trommel in de klas met lekkere dingen voor Martijn.
Veilig gevoel
Martijn gaat met veel plezier naar school - Het Gebint in het Groningse Sellingen - en voelt zich daar ook veilig. Als we in december het Sinterklaasfeest vieren, weet ik dat de oudercommissie zorgt voor glutenvrij strooigoed in de klas van Martijn voor alle kinderen. Als er een schoolreis is, wordt geregeld dat er voor Martijn glutenvrije lekkernijen zijn. De oudercommissie regelt het eten en bij twijfel neemt ze contact op, zodat ik het nog even kan controleren. Bij de laatste schooldag hoef ik ook geen tas met eten voor Martijn mee te nemen, want ook dan is alles geregeld. Het geeft je een veilig gevoel, dat de leerkrachten, oudercommissie en ouders zo willen meedenken.
Als Martijn bij een vriendje gaat te spelen, geef ik hem altijd een tas mee met een aantal dingen die hij mag eten. Soms is het niet nodig, omdat de ouders zelf al iets voor Martijn in huis hebben gehaald. Als er kinderen komen spelen, geef ik wel vaak een rijstwafel of koekjes die glutenvrij zijn. Het is dan niet zo erg als er een kruimel op de grond terechtkomt. Ons huis is niet tarwevrij. Daar hebben wij bewust voor gekozen, omdat de wereld ook niet tarwevrij is. Zolang de pepernoten rondvliegen tijdens de Sint-intocht en overal snoepjes worden aangeboden, is het belangrijk dat Martijn zelf weet dat hij een aantal dingen niet mag eten en dus niet zomaar snoepjes mag aanpakken. Martijn weet goed wat hij wel mag eten en als hij het niet zeker weet, vraagt aan zijn grote zorgzame zus Dagmar, papa of mama steevast: mag ik deze wel? En mag hij die niet… dan hebben we altijd een lekker alternatief! Petra Niemeijer
In Ervaringsverhalen vertellen mensen hoe ze met voedselallergie omgaan. Stichting Voedselallergie benadrukt het persoonlijke karakter: wat voor de één geldt, hoeft niet op te gaan voor een ander. Overleg voor je behandeling altijd met je arts.