We gaan voor het eerst vliegen sinds we weten van Dex' allergie. De eerste keer dat we vlogen wisten we nog niet van zijn allergie. En dit is godzijdank goed gegaan. Deze keer wordt het spannender. Een vliegtuig vol met onbekende mensen. Waarvan er vast iemand iets met pinda in zijn tas heeft.

De M&M’s en Snickers die aan boord verkocht worden. Ik zie weer o-ve-ral pinda’s. Dex heeft deze keer een eigen stoel. Hij is inmiddels 2 dus is dat nodig. Speelt op zijn eigen stoel tijdens de vlucht, en heeft opeens iets in zijn hand wat lijkt op een stukje pinda. Totale paniek bij mij maar het is al te laat. Stukje pinda IN ZIJN MOND. En dan gaat het allemaal heel snel. Of eigenlijk te langzaam want het vliegtuig moet een noodlanding maken. Omdat je ook na gebruik van de Epipen direct medische hulp nodig hebt.

Liever geen noo(t)d landing...

Gelukkig is bovenstaande niet gebeurd en is dit slechts mijn ergste nachtmerrie. Onze vliegreis sinds we weten van Dex zijn allergie moet nog komen. Bij een 15 jarig meisje wat vloog met British Airways is bovenstaande helaas wel gebeurd. Dit meisje is overleden aan een heftige allergische reactie aan boord. Een anafylactische shock. Veroorzaakt door het eten van een broodje. En daarom stopt Easyjet sinds begin dit jaar met de verkoop van noten en pinda’s aan boord. Als er iemand aan boord is met een allergie voor noten/ pinda’s wordt ook andere passagiers verboden zelf meegenomen noten/ pinda’s te consumeren. Ook British Airways en Ryanair hebben nu dit beleid rondom allergieën. Buitenlandse vliegtuigmaatschappijen zijn hier verder in. De Nederlandse blijven wat mij betreft teveel achter. KLM kan niet garanderen dat hun vluchten 100% pindavrij zijn, maar bieden wel maaltijden aan zonder hele/ vermalen pinda’s of pindapasta. Vliegtuigen worden ook steeds minder schoongemaakt. Vaak alleen voor de eerste vlucht van de dag.

Dus wij gaan vliegen. Met een Nederlandse vliegtuigmaatschappij. Op vakantie gaan is spannend sinds Dex er is. Maar voorbereiding is het halve werk. Een huis met eigen keuken zodat we niet uiteten hoeven. Uit eten gaan is voor ons nu echt een no go in het buitenland. Dus ook op vakantie gaan we etiketten lezen in de supermarkt. Binnen de EU zijn etiketten met ingrediëntenvermelding verplicht. Via de site van de Stichting Voedselallergie kun je doorklikken naar een website waarop in alle talen vertalingen hiervan staan. Of we gaan uit eten en nemen voor Dex eigen eten mee. En dan eten we zelf het meest veilige.

Niet vergeten: een medisch paspoort in het Engels waarop alle medicatie vermeld staat. Plus een artsenverklaring voor het vliegen met een Epipen. Waar jij op Google zoekt naar de dichtstbijzijnde bezienswaardigheden, check ik het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Te ver de rimboe in is ons afgeraden door de kinderarts. Waren we ook niet van plan. Curaçao, daar willen we weer heen. Te lang boven de oceaan vliegen voelt toch te spannend. Want wat als er wel iets gebeurd in de lucht? Dus we beginnen met een vlucht naar Spanje.

Liever geen pinda’s eten, wel M&M’S op het menu

Met het schaamrood op de kaken, denk ik. Want wat Nederlandse luchtvaartmaatschappijen wel vaak doen is omroepen dat er iemand aan boord is met een pinda-allergie. Dat het advies is geen pinda’s te eten. Ze willen in Nederland passagiers niet verplichten tot het niet eten van iets, maar melden dit dus wel. Wat dan wel weer krom is, is dat ze niet de M&M’s van het menu schrappen. Of de andere producten met pinda’s. Voor of achteraan zitten, zodat er zo min mogelijk mensen om je heen zitten die iets bij zich kunnen hebben. Dat is het advies. Het tafeltje voor je schoon maken. Goed opletten en logisch blijven nadenken. Soms voelt het alsof ik de enige ben die logisch nadenkt.

Vroeger maakte ik me druk om hoeveel bikini’s ik mee nam op vakantie. Nu zit mijn halve koffer vol met peuterkoekjes omdat ik bang ben dat we die op plaats van bestemming niet kunnen vinden. Het onbezorgde gevoel van in een vliegtuig stappen en op vakantie gaan is weg. Maar we gaan wel, en de bikini’s gaan mee. Dan maar een bikini minder. Want we gaan heel hard genieten. Ik wil ons leven niet laten leiden door angst. Ook al blijft die angst altijd. Het hoort nu gewoon bij ons. Een andere manier van leven noem ik het maar. En als er iemand protesteert bij het omroepen aan boord, dan sta ik op. Om uitleg te geven.. want mama zijn is peanuts toch ;)