Blogs

Als allergische moeder met een allergische dochter kun je soms toch een behoorlijke blinde vlek hebben. Al maanden heeft Hugo regelmatig zeer dunne ontlasting en klaagt over vermoeidheid. Groeien wil ook niet zo lukken. Een mannetje van 4 hoort niet moe te zijn, groeit normaal als kool en die ontlasting was niet wat het wezen moest.  Een paar maanden geleden ben ik met hem naar de huisarts geweest. Hij bleek een parasiet bij zich te dragen. Wel een die meestal geen klachten gaf volgens de huisarts. Ik kon kiezen, afwachten of behandelen met antibiotica. Omdat het middel me erger leek dan de kwaal besloten we af te wachten. Het ging een tijdje beter, het leek dus opgelost.  Nu waren we afgelopen week heerlijk skieen in Frankrijk. Naar mate de week vorderde werden de buikklachten van Hugo groter. Niemand anders had buikklachten, dus een virus leek niet waarschijnlijk. Thuis eet hugo brood...

Lotte is 4, volgens haar is ze nu groot maar voor mij is ze natuurlijk nog een lief klein meisje. Zo zien anderen haar gelukkig ook, als een klein lief meisje. Nu is Lotte allergisch voor ei. Gelukkig met een hele milde reactie. Ze krijgt er vooral eczeem van, ook is ze sneller moe en hangerig. Niet fijn, maar zeker niet levensbedreigend. Daarom geven wij Lotte vaak de keus als het om het eten van ei gaat. Thuis hebben we zo veel mogelijk producten voor een ei-vrije variant (zoals de cakejes op de foto), maar er zijn ook producten die er niet ei-vrij zijn en door de andere gezinsleden wel als erg lekker worden ervaren. Buiten de deur is dit anders, en vanuit mijn eigen ervaring kan ik me heel erg goed voorstellen dat ze gewoon mee wil doen met de tractatie op school. Vandaag kreeg ik commentaar van een collega....

  Een recent onderzoek in Amerika laat zien dat 50% van de kinderen met voedselallergie zich gepest voelt. Ik werd niet gepest, maar zette mezelf behoorlijk buiten de groep, immers als ik er bij hoorde moest ik mijn probleem delen, en dan lag ik er vast weer uit.  Dus nee, niet gepest maar zo voelde het wel.       Op de middelbare school was ik zo’n meisje dat eigenlijk nergens bij hoorde. Ik was geen ‘Gabber’, ‘alto’ of ‘kakker’. De meeste van mijn vrienden vielen in de categorie ‘nerd’, maar ook daar was ik niet geheel op zijn plek.   Ik probeerde dat altijd wel, maar met weinig succes.   Mijn kleding was altijd net niet de laatste mode, mijn haar zat altijd veel te keurig   en afzetten tegen mijn ouders was niet echt nodig. Op ballet, waar ik veel was, had ik genoeg vriendinnetjes en ook op school waren...

We zijn thuis na een heerlijke vakantie. Toch is vakantie hier in huis, zoals misschien wel herkenbaar voor velen, niet altijd even makkelijk. In Nederland kan ik best uit eten en doe ik mijn boodschappen redelijk eenvoudig zonder echt alles te checken. Mijn ouders gingen vroeger standaard met een hele berg eten en drinken voor mij op reis. Dat hebben wij gelukkig niet meer nodig, want we kunnen ons goed redden met wat er te koop is in het buitenland.  Tenminste zo lang we naar Engeland of  Frankrijk gaan en niet naar Mozambique of Brazilie. Maar ook daar is het niet altijd net zo als thuis. Bij de slager hebben ze worst en pate met noten, de supermarkt is zo groot dat er wel 100 pakjes van het zelfde type koek liggen en in restaurants is de kaart soms toch lastig te lezen door de streekgerechten. Het gekke is alleen dat...

"Wat geeft mij het recht om op de site van deze mooie stichting een blog bij te mogen houden?" Dat is wat ik me afvroeg toen ik hiervoor werd gevraagd. Hier heb ik hard over nagedacht, en na een gesprek met een van de redacteuren ben ik er uit. Graag deel ik met jullie wie ik ben en waarom ik denk iets te kunnen vertellen wat boeit. Ik ben Djoeke Kunnen. Samen met mijn man Wouter en twee kinderen Hugo (4) en Lotte (4) woon ik in Almere. Ik werk als verpleegkundige in een huisartsenpraktijk. Buiten mijn werk om ben ik graag bezig met eten. Lekker koken samen met de kinderen en taarten bakken vind ik erg leuk om te doen. We gaan graag op vakantie en eten regelmatig buiten de deur. Al sinds ik kan eten ben ik bekend met vele, ernstige, voedselallergieen. In de loop der (32) jaren is...